Stefania Biegun (ur. 11 sierpnia 1935 w Wieprzu k. Żywca, zm. 10 grudnia 2016 w Wetlinie) – polska biegaczka narciarska, trzykrotna olimpijka igrzysk w Squaw Valley 1960, Innsbrucku 1964 i Grenoble 1968, trenerka.

Ukończyła Wyższą Szkołę Wychowania Fizycznego w Krakowie z tytułem magistra Wychowania Fizycznego.

W 1955 roku zajęła 3 miejsce w ogólnopolskich zawodach z w Olsztynie. W czasie studiów startowała w zawodach na 400 i 800 m. Reprezentantka AZS Kraków 1958-1960 i Startu Zakopane 1961-1970. Najlepsze wyniki osiągnęła w reprezentacyjnych sztafetach (MŚ 1958 - 4. miejsce, ZIO 1960 - 4. miejsce, MŚ 1962 - 4. miejsce, ZIO 1964 - 7. miejsce, MŚ 1966 - 7. miejsce, ZIO 1968 - 5. miejsce, MŚ 1970 - 8. miejsce). Indywidualna mistrzyni Uniwersjady w 1962 r. oraz wicemistrzyni w sztafecie. 26-krotna mistrzyni Polski. Po zakończeniu kariery zawodniczej pracowała jako trenerka.

Ostatni raz wygrała w 1970 w Memoriale w biegu na 10 i 5 km. W 1970 zakończyła karierę sportową i rozpoczęła pracę jako trener Anny Duraj, Anny Pawlusiak oraz sióstr Majerczyk Władysławy i Józefy.

Od 2003 roku jest honorowym gościem Bieszczadzkiego Biegu Lotników - ogólnopolskiego masowego biegu narciarskiego w Polsce i na Podkarpaciu (22 edycje). W latach 2005-2009 pełniła funkcję Prezesa Stowarzyszenia Rozwoju Wetliny i Okolic.

Życie prywatne

Od 1960 roku mieszkała w Zakopanem. Ostatnio w miejscowości Wetlina. Rodzice Franciszek i Maria z domu Wojtyła. Prowadziła warsztat rzemieślniczy i działalność handlową.