Nepomucena Piasecka, z domu Rajewicz (ur. w październiku 1860 w Gozdowie, zm. 11 kwietnia 1950 w Krakowie) – matka pięciorga dzieci, strajkujących we Wrześni w 1901. W wyniku sprzeciwu stosowania przemocy wobec uczniów dostała najdłuższą karę więzienną - 2,5 roku. Udało jej się uciec do Lwowa, ostatnie dni spędziła w Krakowie.

Nepomucena mieszkała wraz z mężem, Marcelim Piaseckim, pięciorgiem dzieci oraz osiemdziesięcioletnią matką, Wiktorią Rajewicz (z d. Olikowską) we Wrześni. Zauważając ślady katowania potomstwa w szkole postawiła się przeciw pruskim nauczycielom i w rezultacie, na mocy wyroku sądu w Gnieźnie, została skazana na 2,5 roku pozbawienia wolności. Nie stawiła się na wezwanie więzienne 25 maja 1902 roku, uciekając z Wrześni. Z powodu słabej znajomości języka niemieckiego bardzo trudno było jej podróżować, jednak Ignacy Janicki, współpracujący z Komitetem Pomocy pomógł jej dostać się za granicę i zamieszkać we Lwowie.

Została pochowana na cmentarzu wojskowym przy ulicy Prandoty w Krakowie.