teraz  rysiu dzieje się inna magia

    bo wtedy gdy umarłe Zwierzę chroniło się we mnie

    gdy trwał pożar czasu

    a zakrzepłe serce wibrowało szlochem

    Ono polowało przy mojej nodze

teraz rysiu dzieje się inna magia

    czarów bór ogromny od gwiazd rozszalały

    ostrokrzewy płonące na szumiącym sniegu

    świerki tętniące śpiewem – posłuchaj jak we wnętrzach

           drżące od serc, które im się rodzą

                                                   oddech wstrzymują

           by za chwilę powietrze przeszyc szaleństwem igliwia –

           w tym lesie - rysiu o płonącej sierści –

           wśród jodeł gadających i milczących trolii

           które wszystko wiedzą i wiele potrafią

           strowy o drobnych twarzach na skrzypeczkach grają

           a w każdym dziwotworze księżyc się uśmiecha

           i z białej grzywy skry krzesząc purpuro-złote

           ze świstem młot w niebo rzuca

           a Bóg mu odpowiada kaskadami komet

                                               śmiejąc się pod wąsem

           rysiu przedziwny o ustach z korzenia wrzosu

           rysiu przebiegły o oczach wzruszeniem dławiącym

    teraz rysiu dzieje się inna magia

    kąsany łasica wiatru broczę baśnią

    szaleństwem dymię skrzekliwym szeptem

           i w ciszy jak gniew bez przyczyny, bez celu i sensu

           czekam na grom twojej łapy co pierś mi rozedrze

i wtedy ja i moje Zwierzę

razem pójdziemy już zawsze