Wojciech Szczęsny Kaczmarek (ur. 24 marca 1942, zm. 26 maja 2009) – polski samorządowiec, prezydent Poznania w latach 1990–1998.

Absolwent wydziału fizyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Na tej uczelni obronił pracę doktorską oraz uzyskał habilitację, prowadził także zajęcia do czasu zaprzestania pracy naukowej w 1990. W latach 80. działał w "Solidarności". Pracował naukowo na uczelniach w Zurychu i Paryżu.

W latach 1990–1998 przez dwie kadencje sprawował urząd prezydenta Poznania. W wyborach w 1990 wybrany został przewagą jednego głosu (jego kontrkandydatami byli Maciej Musiał, Jerzy Pomin i Andrzej Porawski). Współtworzył, a następnie objął stanowisko prezesa reaktywowanego Związku Miast Polskich. Przez trzy kadencje (do 2002) zasiadał w poznańskiej radzie miasta, m.in. z ramienia Unii Wolności. W tym samym roku bez powodzenia ubiegał się o urząd prezydenta miasta w wyborach bezpośrednich (przegrał w drugiej turze z Ryszardem Grobelnym). W 2004 kandydował do Parlamentu Europejskiego z listy Inicjatywy dla Polski, rok później otwierał poznańską listę Partii Demokratycznej w wyborach krajowych.

Odznaczenia i wyróżnienia

W latach 2000–2003 pełnił funkcję konsula generalnego RP w Paryżu. W 1997 uhonorowany francuską Legią Honorową.

Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 5 listopada 1999 za wybitne zasługi w działalności publicznej i społecznej został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, zaś postanowieniem z dnia 25 maja 2009 za wybitne zasługi dla samorządu terytorialnego i przemian demokratycznych w Polsce, za działalność państwową i publiczną, za osiągnięcia w pracy naukowej i dydaktycznej otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.