Najukochańszy Tatik, mąż i stryjek.

Dla wielu był przykładem dobroci - pomagał wszystkim wokoło, służył mądrymi radami, wspierał żonę i syna ciężko pracując na emeryturze. Zawsze uczciwy i odpowiedzialny, ogolony, pachnący wodą kolońską, ciepły, pełen humoru i woli życia (choć to ziemskie życie Go nie rozpieszczało...)

Nigdy się nie skarżył, nie chciał być ciężarem dla nikogo.
Odszedł nagle, spokojnie i cichutko - zasnął w pierwszych dniach wiosny, gdy wszystko budzi się do życia... Jedyny, niepowtarzalny.

Najgorsze będzie czekanie by Go znowu ujrzeć !