Emil Biedrzycki (ur. 5 maja 1890 w Suczawie, zm. 1975) – polski romanista, znawca literatury rumuńskiej.

Uczęszczał do szkoły średniej w Czerniowcach. Był wiceprzewodniczącym organizacji młodzieży polskiej „Ognisko”. Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Został lektorem języka rumuńskiego na tym uniwersytecie, a od roku 1933 kierownikiem Katedry literatury i kultury rumuńskiej. W roku 1935 wydał we Lwowie „Zarys dziejów literatury rumuńskiej”. Był skarbnikiem Towarzystwa Przyjaciół Francji. Wykładał też w Państwowej Szkole Ekonomiczno-Handlowej we Lwowie. Był również tłumaczem przysięgłym języka rumuńskiego przy Sądzie Okręgowym we Lwowie.

Po wojnie od kwietnia 1945 do 15 września 1947 był dyrektorem szkół ekonomicznych w Miechowie, potem zamieszkał w Krakowie i działał w Instytucie Filologii Romańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Odznaczenia

• kawaler krzyża oficerskiego orderu „Korony Rumuńskiej"
• rumuński złoty medal I. kl. „zasługi na polu oświaty"