Albin Małysiak (ur. 12 czerwca 1917 w Koconiu, zm. 16 lipca 2011 w Krakowie) – polski biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy krakowski w latach 1970–1993, od 1993 do 2011 biskup senior archidiecezji krakowskiej.

Pochodził z rodziny kupieckiej. Jego ojciec był wieloletnim działaczem witosowskiego Polskiego Stronnictwa Ludowego. W latach 1936–1941 uczęszczał do Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy w Krakowie. 12 kwietnia 1936 złożył śluby wieczyste w Krakowie w Zgromadzeniu Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM). Święcenia kapłańskie przyjął 1 maja 1941 w Krakowie z rąk biskupa Stanisława Rosponda.

Początkowo pracował jako wikariusz i katecheta w Zembrzycach koło Wadowic, gdzie w czasie okupacji organizował „dożywialnię” dla dzieci i osób wysiedlonych. W latach 1942–1944 pracował w Krakowie, potem w zakładzie dla osób w podeszłym wieku im. Helclów w Szczawnicy. W ramach tajnego nauczania udzielał lekcji łaciny, religii i gimnastyki. Wraz z szarytką, siostrą Bronisławą Wilemską uratował życie pięciu osobom narodowości żydowskiej, za co 23 listopada 1993 oboje otrzymali tytuł „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”, przyznany przez instytut Jad Waszem w Jerozolimie.

W latach 1946–1947 był katechetą w szkole średniej w Tarnowie i wikariuszem miejscowej parafii pw. Świętej Rodziny. W 1950 obronił magisterium z teologii na Uniwersytecie Jagiellońskim, w 1952 doktorat teologii. Pracował m.in. w Zakładzie Wychowawczym im. ks. Siemaszki w Krakowie, a od 1954 wykładał w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy w Krakowie. W 1959 został proboszczem krakowskiej parafii Księży Misjonarzy pw. NMP Z Lourdes. Działał jako duszpasterz akademicki.

14 stycznia 1970 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej ze stolicą tytularną Beatia. Sakry biskupiej udzielił mu 5 kwietnia 1970 ówczesny metropolita krakowski, kardynał Karol Wojtyła. Był wikariuszem generalnym archidiecezji krakowskiej, w kurii metropolitalnej nadzorował wydziały katechetyczny, zakonny i gospodarczy. Brał udział w pracach wielu komisji Episkopatu Polski, m.in. przewodniczył Podkomisji ds. Zakonów Klauzurowych. W latach 1992–1994 wchodził w skład kolegium konsultorów archidiecezji krakowskiej. Po osiągnięciu wieku emerytalnego 27 lutego 1993 przeszedł w stan spoczynku.

4 maja 2008 jako pierwszy polski biskup od czasów reformy liturgicznej udzielił grupie wiernych bierzmowania i odprawił mszę pontyfikalną (jako pierwszy na terenie Polski) w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego.

Od 16 października 2007 do śmierci 16 lipca 2011 był najstarszym żyjącym polskim biskupem.

Ogłosił m.in. Z duszpasterskiej teki (1979) i Szukamy Boga (1991). W 2010 ukazała się książka Droga przez stulecie, będąca zapisem wywiadu rzeki, jaki biskup Albin Małysiak udzielił Adamowi Suwartowi, dziennikarzowi tygodnika „Przewodnik Katolicki”.

Zmarł 16 lipca 2011. Msza święta pogrzebowa odbyła się 22 lipca 2011 w katedrze wawelskiej. Biskup Małysiak został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim. W uroczystościach uczestniczyło kilkudziesięciu polskich biskupów.