Aleksander Wacław Ładoś (ur. 27 grudnia 1891 we Lwowie, zm. 29 grudnia 1963) – polski dyplomata i polityk.

Studiował historię na Uniwersytecie Lwowskim. W 1913 rozpoczął działalność polityczną w PSL "Piast". Po wybuchu I wojny światowej brał udział w organizacji Legionu Wschodniego, po czym wyjechał do Lozanny, gdzie kontynuował przerwane studia.

Po odzyskaniu niepodległości, w 1919 wrócił do kraju i wstąpił do służby dyplomatycznej RP. 9 października 1923 mianowany posłem w Rydze, odwołany po przewrocie majowym. 1 marca 1927 mianowany konsulem generalnym RP w Monachium. Po objęciu 30 czerwca 1931 funkcji wiceministra spraw zagranicznych przez Józefa Becka został zwolniony z MSZ.

Od 3 października do 7 grudnia 1939 sprawował funkcję ministra bez teki w rządzie Władysława Sikorskiego z ramienia Stronnictwa Ludowego, zastąpił go Stanisław Kot. Od 24 maja 1940 do lipca 1945 pełnił misję posła w Bernie w randze chargé d’affaires ad interim.

W 1960 powrócił do Polski. Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.