Andrzej Stanisław Mostowski (ur. 1 listopada 1913 we Lwowie, zm. 22 sierpnia 1975 w Vancouver, Kanada) – polski matematyk zajmujący się głównie podstawami matematyki, przedstawiciel warszawskiej szkoły matematycznej.

W 1931 ukończył Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie i wstąpił na Uniwersytet Warszawski, gdzie studiował pod kierunkiem Tarskiego, Kuratowskiego i Lindenbauma. Doktoryzował się w 1938 na podstawie rozprawy O niezależności definicji skończoności w systemie logiki napisanej pod kierunkiem Kuratowskiego i Tarskiego.

Po inwazji niemieckiej w 1939 r. na Polskę pracował jako księgowy. W latach 1942-1944 uczył na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim. We wrześniu 1944 ożenił się z Marią Matuszewską. Po powstaniu warszawskim Niemcy chcieli wysłać go do obozu koncentracyjnego, ale dzięki pomocy pielęgniarek ukrył się w szpitalu.

Habilitował się w 1945 na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1946 aż do śmierci pracował na Uniwersytecie Warszawskim; od 1947 jako profesor nadzwyczajny na tej uczelni, a od 1951 jako profesor zwyczajny.

W roku akademickim 1948-1949 pracował w Instytucie Badań Zaawansowanych w Princeton, w 1958-1959 wykładał na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, a w 1969-1970 w All Souls College w Oksfordzie w W. Brytanii.

W 1956 został członkiem-korespondentem, a w 1963 pełnym członkiem Polskiej Akademii Nauk; w 1973 został członkiem Fińskiej Akademii Nauk.

W latach 1945-1975 (t.j. od końca II Wojny Światowej do swej śmierci) Mostowski był naukowcem wokół którego środkowały się badania Podstaw Matematyki w Polsce. Oprócz grupy skupionej wokół Niego, przede wszystkim na Uniwersytecie Warszawskim i w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk, Mostowski współpracował z wszystkimi polskimi grupami badaczy podstaw, tak matematyki jak i innych dziedzin ścisłych (np. informatyki). Mostowski współpracował też z filozofami i innymi badaczami zainteresowanymi podstawami. Książka zawiera szereg artykułów i wspomnień poświęconych Mostowskiemu.