Ariadna Efron (5 (18) września 1912, Moskwa — 26 lipca 1975, Tarusa) — tłumaczka, memuarystka, artystka, historyk sztuki, poetka, córka Mariny Cwietajewej i Siergieja Efrona. W dzieciństwie pisała wiersze, publikowane przez matkę. W latach 1922–1937 mieszkała za granicą (Czechosłowacja, Francja). W Paryżu studiowała sztukę i historię sztuki, współpracowała z francuskimi i rosyjskimi czasopismami, tłumaczyła radzieckich poetów, w tym Majakowskiego. W 1937 roku wróciła do ZSRR, pracowała w piśmie „Revue de Moscou“. W 1939 roku nielegalnie aresztowana, poddana brutalnym torturom, gwałtom i innym cierpieniom, w wyniku czego w wieku 27 lat „przyznała się” do szpiegostwa na rzecz Francji; skazana na 8 lat łagrów. W 1949 roku zesłana do Turuchańska. Zrehabilitowana w 1955 roku. Przygotowała wydania dzieł Cwietajewej, tłumaczyła poezję francuską, m.in. Hugo, Baudelaire’a i Verlaine’a. Zmarła na zawał w Tarusie. Nie miała dzieci.