Arnold Rüütel (ur. 10 maja 1928 w Laimjali, zm. 31 grudnia 2024) – estoński polityk, agronom i nauczyciel akademicki, parlamentarzysta, prezydent Estonii w latach 2001–2006.

Życiorys

Ukończył szkołę rolniczą w Jänedzie, od 1949 pracował w wydziale rolnictwa powiatu Saaremaa. W latach 1955–1957 był nauczycielem w instytucie maszyn rolniczych w Dorpacie. W 1964 został absolwentem wydziału nauk rolnych Estońskiej Akademii Rolniczej. W 1969 objął stanowisko rektora tej uczelni, funkcję tę pełnił przez osiem lat. W 1972 uzyskał stopień kandydata nauk rolnych .

Działał w Komunistycznej Partii Estonii i KPZR, od 1977 pełnił funkcje w aparacie państwowym. W 1983 wyznaczony został na przewodniczącego Prezydium Rady Najwyższej Estońskiej SRR. W marcu 1990, gdy kraj ogłosił suwerenność, urząd ten zamieniono na przewodniczącego Rady Najwyższej Estonii. Na stanowisku tym pozostawał do 1992.

W latach 90. kontynuował pracę naukową, w 1991 obronił doktorat. Pracował w Estońskiej Akademii Rolniczej, wykładał także na Bentley University i na Uniwersytecie Helsińskim. Arnold Rüütel był pomysłodawcą utworzenia związku, który skupiałby Litwę, Łotwę i Estonię (zrealizowano tę koncepcję w formie Rady Bałtyckiej).

5 października 1992 przegrał wybory prezydenckie z kandydatem sił niepodległościowych Lennartem Merim. Od 1994 do 2000 był przewodniczącym stworzonego przez siebie Estońskiego Związku Ludowego. W 1995 wybrano go w skład Riigikogu, którego został wiceprzewodniczącym. 21 września 2001 wybrano go na urząd prezydenta, w ostatniej rundzie głosowania pokonał Toomasa Saviego. Opowiadał się za wejściem Estonii do Unii Europejskiej oraz za udziałem jego kraju w NATO.

23 września 2006 ubiegał się o reelekcję, przegrał jednak z Toomasem Hendrikiem Ilvesem.

Odznaczony m.in. Orderem Orła Białego (2002).

Był żonaty z Ingrid Rüütel, z którą miał dwie córki.