Bronisław Kwiatkowski (ur. 5 maja 1950 w Mazurach koło Kolbuszowej, zm. 10 kwietnia 2010 pod Smoleńskiem) – generał Wojska Polskiego.

Oficer wojsk pancernych i powietrznodesantowych. Od 1969 roku służył w Siłach Zbrojnych. Dowodził Polskim Kontyngentem Wojskowym w Syrii, 6 Brygadą Desantowo-Szturmową oraz Wielonarodową Dywizją Centrum-Południe w Iraku. W latach 2005 - 2007 sprawował stanowisko zastępcy dowódcy 2 Korpusu Zmechanizowanego, następnie dowódca operacyjny Sił Zbrojnych.

Wykształcenie

Bronisław Kwiatkowski urodził się 5 maja 1950 roku w Mazurach, miejscowości w powiecie Kolbuszowskim, gminie Raniżów. Ukończył Technikum Leśne w Krasiczynie. W 1973 roku ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. Generał B. Kwiatkowski to także absolwent Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie (lata 1977 - 1980) oraz Akademii Dowodzenia Związkowych Sił Zbrojnych Niemiec (niem. die Bundeswehr, lata 1990 - 1992) w Hamburgu. Posiadał znajomość języków: angielskiego, niemieckiego i rosyjskiego.

Służba wojskowa

Na pierwsze stanowisko liniowe – dowódcy plutonu – skierowano go do 29 Pułku Czołgów 11 „Drezdeńskiej” Dywizji Pancernej w Żaganiu. W 1974 roku został dowódcą kompanii w tej jednostce wojskowej. W latach 1980 - 1982 kierował sztabem 16 Batalionu Powietrznodesantowego z Krakowa, po czym służył w Dowództwie 6 „Pomorskiej” Dywizji Powietrznodesantowej w Krakowie, od 1986 roku 6 „Pomorskiej” Brygady Powietrznodesantowej, a od 1989 roku 6 Brygady Desantowo-Szturmowej im. gen. bryg. Stanisława Sosabowskiego. Pełnił kolejno funkcje oficera operacyjnego (lata 1982 - 1983), szefa Wydziału Operacyjnego (lata 1983 - 1986) oraz szefa Sztabu (lata 1986 - 1990).

W 1990 został szefem Oddziału Operacyjnego w Zarządzie Operacyjnym Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie, a od 1993 roku był szefem Oddziału Rozpoznania i Walki Radioelektronicznej w Sztabie Krakowskiego Okręgu Wojskowego w Krakowie. W latach 1995 - 1996 dowodził Polskim Kontyngentem Wojskowym w ramach misji pokojowej ONZ rozdzielania wojsk na Wzgórzach Golan (UNDOF). Następnie objął stanowisko dowódcy 6 Brygady Desantowo-Szturmowej im. gen. bryg. Stanisława Sosabowskiego w Krakowie.

W 2000 roku wyznaczono go szefem Sztabu Korpusu Powietrzno-Zmechanizowanego w Krakowie, który w 2002 roku przeformowano na 2 Korpus Zmechanizowany. W 2003 roku został zastępcą dowódcy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe, w ramach I zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku po II wojnie w Zatoce Perskiej. Po powrocie do Polski w 2004 roku był zastępcą dyrektora Centrum Szkolenia Sił Pokojowych NATO (ang. Joint Force Training Center) w Bydgoszczy. W 2005 roku ponownie przebywał w Iraku jako Szef Szkolenia Misji Szkoleniowej NATO (ang. NATO Training Mission – Iraq). Następnie był zastępcą dowódcy 2 Korpusu Zmechanizowanego. 15 sierpnia 2005 otrzymał awans na stopień generała dywizji.

Od 18 lipca 2006 roku do 24 stycznia 2007 roku dowodził Wielonarodową Dywizją Centrum-Południe podczas VII zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego na misji stabilizacyjnej w Iraku. 20 kwietnia 2007 roku został wyznaczony na dowódcę Dowództwa Operacyjnego SZ. 3 maja 2007 roku prezydent Lech Kaczyński awansował gen. dyw. Bronisława Kwiatkowskiego na stopień wojskowy generała broni. W związku z reorganizacją, w dniu 15 sierpnia 2007 roku objął stanowisko dowódcy operacyjnego Sił Zbrojnych. Jego służba wojskowa miała zakończyć się 5 maja 2010, po czym generał miał przejść na emeryturę.

Śmierć i pogrzeb

Zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku. 15 kwietnia 2010 Marszałek Sejmu Bronisław Komorowski, wykonujący obowiązki Prezydenta RP, postanowieniem Nr 112-8-2010 mianował go pośmiertne generałem. 24 kwietnia 2010 Bronisław Kwiatkowski został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

Rodzina

Był żonaty z Krystyną, z którą miał dwie córki, Kamilę i Edytę.

Ordery i oznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2010, pośmiertnie)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2004)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2000)
• Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Wojskowego (2006)
• Złoty Krzyż Zasługi
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
• Medal Złoty za Długoletnią Służbę (2009)
• Krzyż Oficerski Legii Zasługi USA (2011, pośmiertnie)
• Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku
• Wielki Oficer Orderu Zasługi (2008, Portugalia)
• Medal ONZ za misję UNDOF
• Odznaka Instruktora Spadochronowego
• Odznaka honorowa „Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego” (pośmiertnie, 2010)