Edmund Jan Zientara (ur. 25 stycznia 1929 w Warszawie, zm. 3 sierpnia 2010 w tamże), polski piłkarz, trener i działacz sportowy. Syn Aleksandra, żołnierza AK poległego w powstaniu warszawskim i Wiktorii z Sulińskich. Sekretarz generalny PZPN (1991-95).

Biografia

Wychowanek Polonii Warszawa. Najlepsze lata swojej kariery spędził w Legii. Grał w niej przez 12 lat, od 1950 do 1962 roku. Z Legią zdobył mistrzostwo Polski i Puchar Polski (oba w 1956).

Debiutował w Wojskowych 19 listopada 1950 w meczu z Lechem Poznań. Swoje ostatnie spotkanie w barwach Legii rozegrał 1 kwietnia 1962 (z Cracovią). Grał również w Polonii Warszawa, Lubliniance, Gwardii Warszawa i Maribyrnong Polonii w Melbourne. W barwach Legii rozegrał 169 spotkań, strzelił w nich 3 gole. Gdy grał w drużynie stołecznych mierzył 170 cm i ważył 69 kg. Jest jedynym człowiekiem w Legii, który osiągnął mistrzostwo Polski jako piłkarz i jako trener. Uhonorowany został przyjęciem do galerii sław Legii Warszawa.

Był kapitanem reprezentacji Polski (19 razy). Rozegrał w niej 40 spotkań. Między innymi uczestniczył w turnieju piłkarskim Igrzysk Olimpijskich w Rzymie (1960 r.), gdzie rozegrał 3 spotkania.

Wystąpił w meczu otwarcia stadionu Camp Nou w Barcelonie. Reprezentacja Polski pod nazwą Reprezentacji Warszawy uległa Barcelonie 4:2.

Od sezonu 1972/1973 przez 3 lata prowadził Pogoń Szczecin. Później pracował m.in. w Stali Mielec w połowie lat 70., zdobywając z nią m.in. Mistrzostwo Polski w 1976. Jego wychowankami byli słynni piłkarze, jak np. Kazimierz Deyna.

W 1999 roku odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

7 sierpnia 2010 został pochowany na warszawskim cmentarzu bródnowskim.