Hugo Raes (właśc. Hugo Leonard Siegfried Raes, ur. 26 maja 1929 w Antwerpii) - powieściopisarz, nowelista i poeta flamandzki.

Zadebiutował w 1954 r. tomem poezji Jagen en gejaagd worden. W późniejszym czasie poświęcił się głównie działalności prozatorskiej. Najważniejsze powieści w dorobku pisarza powstały w latach 60. i należą do nichDe vadsige koningen (1961), Een faun met kille horentjes (1966) oraz Reizigers in de antitijd, za którą w 1970 r. otrzymał nagrodę Królewskiej Akademii Języka Niderlandzkiego i Literatury Niderlandzkiej.

Raes w swej twórczości chętnie sięgał po konwencję fantastyczną pisząc utwory, w których powraca motyw zagłady ludzkości: De lotgevallen (1968), Reizigers in de antitijd (1970) czy De verwoesting van Hyperion(1978).

W przekładzie na język polski ukazała się powieść Raesa Een faun met kille horentjes (z 1966 r.) przełożona przez Andrzeja Wojtasia jako Faun z zimnymi różkami, Warszawa 1980 i wydana w serii Współczesna Proza Światowa.

Dzieła

• 1954 - Jagen en gejaagd worden
• 1957 - Afro-europees
• 1957 - Links van de helikopterlijn
• 1961 - De vadsige koningen
• 1962 - Een tijdelijk monument
• 1964 - Hemel en dier
• 1966 - Een faun met kille horentjes
• 1967 - Bankroet van een charmeur
• 1968 - De lotgevallen
• 1970 - Reizigers in de anti-tijd
• 1972 - Explosie
• 1973 - Het smaran
• 1974 - De Vlaamse Reus
• 1976 - Brandstichting tegen de tijd
• 1976 - Trapezenwerk in het luchtledige
• 1978 - De verwoesting van Hyperion
• 1979 - Verzamelde verhalen
• 1981 - Het jarenspel
• 1986 - De goudwaterbron
• 1988 - De Gektewind
• 1988 - De strik
• 1989 - De Spaanse sjaal
• 1998 - Verhalen
• 2001 - Een aquarel van de tijd