Jan Dekert (ur. 6 grudnia 1786 w Warszawie, zm. 19 listopada 1861 tamże) – polski biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy warszawski w latach 1859–1861.

Życiorys

Był synem prezydenta Warszawy Jana Dekerta i jego drugiej żony Antoniny. Studiował w Warszawie, Wiedniu i Rzymie, gdzie w 1825 przyjął święcenia kapłańskie.

27 września 1858 papież Pius IX mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej i biskupem tytularnym Halikarnasu. Sakrę biskupią przyjął 16 stycznia 1859.

Znany był z działalności charytatywnej. Był działaczem Towarzystwa Dobroczynności i Rady Opiekuńczej Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych.

Wziął udział w pogrzebie pięciu poległych, sprzeciwiał się żądaniom władz rosyjskich mianowania nowego administratora archidiecezji warszawskiej na miejsce aresztowanego księdza Antoniego Białobrzeskiego.