Jan Kucharzewski (ur. 27 maja 1876 w Wysokiem Mazowieckiem, zm. 4 lipca 1952 w Nowym Jorku) – polski historyk, prawnik, polityk, premier (1917–1918).

W 1898 ukończył Wydział Prawny Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, od 1906 pracował jako adwokat. Był członkiem Zetu i Bratniej Pomocy. Pierwsze lata I wojny światowej spędził w Szwajcarii, gdzie prowadził działalność publicystyczną na rzecz sprawy polskiej. W czerwcu 1917 wrócił do Warszawy. Był pracownikiem Rady Departamentu Spraw Politycznych Tymczasowej Rady Stanu. Rozpoczął pracę w administracji podległej Radzie Regencyjnej. Od 26 listopada 1917 do 27 lutego 1918 pełnił urząd Prezydenta Ministrów. Po raz drugi został premierem 2 października 1918, ale funkcję sprawował zaledwie przez tydzień. W okresie międzywojennym doradca przy Radzie Ministrów i MSZ, następnie zajmował się działalnością naukową i publicystyczną. W czasie II wojny światowej przebywał w USA, gdzie wielokrotnie zabierał głos na rzecz Polski, zwłaszcza z pozycji antysowieckich i antykomunistycznych (1942–1952). Prezes Polskiego Instytutu Naukowego w Nowym Jorku. Członek-założyciel Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie.

Jako historyk zajmował się głównie dziejami Rosji i Polski w XIX i XX w. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (od 1921 członek rzeczywisty, od 1929 członek zwyczajny) i Polskiej Akademii Umiejętności (od 1926 członek-korespondent, od 1936 członek czynny). Niektóre publikacje:

• Socyalizm prawniczy (1906)
• Sprawa polska w parlamencie frankfurckim 1848 roku (1908)
• Réflexions sur le problème Polonais, Lausanne 1916, ss. 91 (1916)
• Maurycy Mochnacki (1910)
• Epoka Paskiewiczowska. Losy oświaty (1914)
• Od białego caratu do czerwonego (tom 1–7, Warszawa 1923–1935, Wyd. Kasy im Mianowskiego), Wyd. I powojenne pod red. nauk. Andrzeja Szwarca i Pawła Wieczorkiewicza: t. 1: Epoka mikołajowska, pod red naukową A. Szwarca i P. Wieczorkiewicza, Warszawa 1998; t. 2: Geneza maksymalizmu. Dwa Światy, pod red naukową A. Szwarca i P. Wieczorkiewicza, Warszawa 1998; t. 3: Lata przełomu. Romanow, Pugaczow czy Pestel, Warszawa 1999; t. 4: Wyzwalanie ludów, pod red naukową F. Nowińskiego, Warszawa 1999; t .5: Terroryści, pod red naukową F. Nowińskiego, Warszawa 2000; t. 6: Rządy Aleksandra III. Ku reakcji, pod red naukową F. Nowińskiego, Warszawa 2000; t. 7: Triumf reakcji, pod red naukową A. Szwarca i P. Wieczorkiewicza, Warszawa 2000, Wydawnictwo Naukowe PWN;
• The Origin of Modern Russia (1948), wyd. polskie: Od białego do czerwonego caratu z przedmową Oskara Haleckiego, London 1986, Veritas Foundation Publication Centre.