Janusz Minkiewicz (ur. 25 czerwca 1914 w Petersburgu, zm. 29 maja 1981 w Warszawie) – polski pisarz, satyryk.

Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (studiował filozofię). W latach 1940–1941 kierował wileńskim teatrem satyrycznym. Był kontynuatorem poezji Skamandrytów. Po przenosinach do Warszawy współpracował z okupacyjnymi teatrami jawnymi. W duecie ze Stefanem Strausem, pod pseudonimem „Struś i Kieliszek” pisał teksty do rewii i operetek, m.in. Moczymy nogi, czyli porwanie pupilek, wystawione w Teatrze Małych Form w grudniu w 1943.

Wydał m.in. zbiory wierszy Nic świętego (1939), Kazania i skargi (1946), Pigułki (1951), Sonety warszawskie i pierwsze wiersze (1956), Wiersze wybrane 1944-1954 (1954). Był ponadto autorem humoresek, felietonów satyrycznych, szopek politycznych (wraz ze Świętopełkiem Karpińskim), polskiego libretta do operetki Piękna Helena Offenbacha, utworów dla dzieci (zbiór wierszy Lenin w Poroninie, 1951; Ikar i spółka, 1949; Miś z parasolem, 1946 i inne). Współpracował z „Przekrojem”, „Szpilkami”, „Cyrulikiem Warszawskim”. Zajmował się przekładami, głównie literatury rosyjskiej.

W 1955 roku otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia.