Jerzy Ustupski (ur. 1 kwietnia 1911 w Zakopanem, zm. 25 października 2004 tamże) – narciarz i wioślarz, olimpijczyk.

Największe sukcesy odnosił jako wioślarz, zdobywając brązowy medal w dwójce podwójnej, z Rogerem Vereyem, na igrzyskach olimpijskich w Berlinie 1936. Ukończył CIWF w Warszawie i został nauczycielem wychowania fizycznego. Narciarstwo uprawiał w zakopiańskim SN PTT, a po przeniesieniu się do Krakowa zaczął trenować wioślarstwo. W dwójce podwójnej z Rogerem Vereyem odnosił największe sukcesy sportowe. Sześć razy zdobyli tytuł mistrza Polski. W 1935 roku sięgnęli po mistrzostwo Europy. Trzy lata wcześniej wywalczyli trzecie miejsce w mistrzostwach kontynentu.

Latem Jerzy Ustupski wiosłował, a zimą uprawiał narciarstwo. Był bliski udziału także w zimowych igrzyskach w Garmisch-Partenkirchen 1936, zgłoszono go do igrzysk, miał przygotowane wszystkie dokumenty, ale tuż przed wyjazdem do Niemiec, podczas obozu narciarskiego (Dolina Pięciu Stawów Polskich) miał upadek (połamał żebra) i pozostał w kraju (sztafeta, w której miał startować, zajęła 7. miejsce).

W czasie drugiej wojny światowej za współpracę z AK został osadzony w krakowskim więzieniu Montelupich. Miał być następnie przewieziony do obozu w Oświęcimiu, ale uciekł z transportu. Pod koniec wojny wziął udział w powstaniu warszawskim jako radiotelegrafista AK. Po wojnie został dyrektorem Uzdrowiska Karpacz. Potem był burmistrzem Zakopanego (1948) oraz przez kilkanaście lat dyrektorem zakopiańskiego Centralnego Ośrodka Sportu. Taternik i ratownik górski. Działacz społeczny.

Odznaczony między innymi Krzyżem Walecznych, Krzyżem Powstańczym i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1998).

Rodzinne tradycje narciarskie podtrzymywała córka Hanna – brązowa medalistka Uniwersjady w Szpindlerowym Młynie (1964) w sztafecie 3 × 5 km.

Pochowany został na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem.