Konstantin Makowski (ros. Константи́н Его́рович Мако́вский) (ur. 20 czerwca/2 lipca 1839 w Moskwie, zm. w 1915 w Petersburgu) – rosyjski malarz akademicki, członek stowarzyszenia Pieriedwiżników, brat Władimira Makowskiego.

Był synem Jegora Iwanowicza Makowskiego, jednego z założycieli Moskiewskiej Uczelni Malarstwa, Rzeźby i Architektury. W domu rodzinnym bywali Karl Briułłow i Wasilij Tropinin. W latach 1851-1858 uczył się w Moskiewskiej Uczelni Malarstwa, Rzeźby i Architektury u wychowanków Briułłowa: Siergieja Zarianko, Michaiła Skottiego i Apollona Mokrickiego. Studia ukończył otrzymując tytuł artysty III klasy.

W roku 1858 rozpoczął Konstantin Makowski studia na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Już w roku 1860 zaczął uczestniczyć w wystawach studentów Akademii. W roku 1863 został wybrany do uczestnictwa w konkursie o wielki złoty medal, ale odmówił malowania obrazu na temat mitologii skandynawskiej i opuścił Akademię bez uzyskania dyplomu.

Zaczął tworzyć obrazy o tematyce z codziennego życia. W roku 1870 stał się członkiem stowarzyszenia Pieriedwiżników.

Po podróży do Egiptu i Serbii zainteresował się problematyką koloru I formy.

W latach osiemdziesiątych XIX wieku zajął się portretami i malarstwem historycznym. Na Wystawie Światowej w Paryżu 1889 otrzymał wielki złoty medal za obrazy „Śmierć Iwana Groźnego”, „Sąd Parysa” i „Demon i Tamara”. Krytycy o poglądach demokratycznych uznali to za odstępstwo od ideałów Pieredwiżników.

Makowski zginął w Petersburgu w wypadku ulicznym, gdy tramwaj najechał na jego powóz.