Laurence Kerr Olivier, Baron Olivier (ur. 22 maja 1907 w Dorking, hrabstwo Surrey, zm. 11 lipca 1989 w Steyning, hrabstwo West Sussex) – angielski aktor, zdobył światową sławę dzięki rolom bohaterów szekspirowskich w teatrze i filmie, reżyser teatralny, producent.

W 1949 nagrodzony dwukrotnie Oscarem za film Hamlet w kat. "najlepszy film" i "najlepsza rola męska", a w 1978 Oscarem honorowym za całokształt pracy aktorskiej.

Określany często, jako największy aktor szekspirowski epoki. Za osiągnięcia teatralne Elżbieta II nadała mu tytuł "Sir". Wieloletni dyrektor Teatru Narodowego w Londynie, z którego odszedł w 1968 po odmowie zarządu teatru wystawienia sztuki Soldaten Rolfa Hochhutha sugerującej, że Winston Churchill zaaranżował śmierć gen. Sikorskiego nad Gibraltarem.

Jeden z pretendentów do roli Vito Corleone w Ojcu chrzestnym, której przyjęcia odmówił z powodów zdrowotnych i ostatecznie przyjął ją Marlon Brando.

Wystąpił w ponad 100 filmach, z których wiele mogło poszczycić się wysokimi notacjami w zestawieniach amerykańskiego box office'u.

Był trzykrotnie żonaty: z Jill Esmond (mieli syna Tarquina; rozwiedli się w 1940), z Vivien Leigh (rozwiedli się w 1960) oraz do swojej śmierci z Joan Plowright (mieli 3 dzieci).

Był biseksualistą.