Leonīds Vīgners (10 listopada 1906 w Moskwie – 23 grudnia 2001 w Rydze) był łotewskim kompozytorem, dyrygentem i pedagogiem.

Życie

Leonīds Vīgners był synem dyrygenta i kompozytora Ernesta Vīgnersa. W 1928 ukończył konserwatorium w Rydze. Później studiował w Szwajcarii u Felixa von Weingartnera w Bazylei. W latach 1930-1939 dyrygował chórem „Dziedonis”. Od 1936 do 1944 był dyrygentem Łotewskiej Opery Narodowej i asystentem głównego gościnnego dyrygenta Leo Blecha. Następnie był głównym dyrygentem Teatru Opery i Baletu do 1949 roku i jednocześnie przez dwa sezony dyrektorem artystycznym Orkiestry Filharmonii Łotewskiej. Od 1947 wykładał w konserwatorium. Po jej przekształceniu w Akademię Muzyczną Jāzeps Vītols był tam profesorem od 1961 roku. W 1947 założył chór „Mūza”, którym kierował przez wiele lat. Od lat 50. do 70. był - z jedną przerwą - głównym dyrygentem Łotewskiej Orkiestry Radiowej. Ponadto dyrygował innymi ważnymi chórami na Łotwie. W 1973 dyrygował prawykonaniem IV Symfonii Imantsa Kalniņša w Rydze.

Leonīds Vīgners poparł Śpiewającą Rewolucję. Na 20. Festiwalu Piosenki Łotewskiej, obchodzonym od 30 czerwca do 8 lipca 1990 roku, dyrygował piosenkami, których publiczne wykonywanie zostało zakazane od czasu okupacji Łotwy przez Związek Radziecki.

Leonīds Vīgners został pochowany na Cmentarzu Leśnym w Rydze. W 2007 roku przed Łotewską Operą Narodową stanął pomnik Vīgnersa.