Michel Piccoli (Jacques Daniel Michel Piccoli, ur. 27 grudnia 1925 w Paryżu, zm. 12 maja 2020) był wybitnym francuskim aktorem, scenarzystą i reżyserem, którego kariera trwała ponad 70 lat.

 Uważany za jednego z najwybitniejszych aktorów swojego pokolenia, zasłynął z różnorodnych ról – od uwodziciela po gangstera i nawet papieża. Piccoli współpracował z takimi reżyserami jak Luis Buñuel, Jean-Luc Godard, Alfred Hitchcock, Nanni Moretti i Claude Chabrol. Zdobył nagrodę dla najlepszego aktora na Festiwalu Filmowym w Cannes za film Skok w pustkę (1980) oraz Srebrnego Niedźwiedzia na Festiwalu Filmowym w Berlinie za rolę w filmie Dziwna sprawa (1981). Piccoli wystąpił w ponad 170 filmach, pozostawiając niezatarty ślad w światowym kinie.

Pokrewieństwo i więzi rodzinne
Michel Piccoli urodził się w Paryżu w muzykalnej rodzinie – jego matka, Francuzka, była pianistką, a ojciec, Szwajcar z kantonu Ticino, skrzypkiem. To kreatywne środowisko wpłynęło na jego artystyczny rozwój. Piccoli był trzykrotnie żonaty: najpierw z aktorką Éléonore Chatelain (1954–1960), z którą miał córkę Cordelię Piccoli; następnie z piosenkarką Juliette Gréco (1966–1977); i po raz trzeci ze scenarzystką Ludivine Clerc (1980–2020). Jego rodzinne powiązania ze światem sztuki wzmacniały jego związki z kreatywnym środowiskiem.

Filmografia
Kariera Michela Piccolego obejmuje szeroki wachlarz filmów, pracując w różnych gatunkach i z wybitnymi reżyserami. Najważniejsze filmy:

• Piękność dnia (Belle de jour, 1967, reż. Luis Buñuel) – Henri Husson, kochanek głównej bohaterki.
• Pogarda (Le Mépris, 1963, reż. Jean-Luc Godard) – Paul Javal, pisarz i mąż Brigitte Bardot.
• Dyskretny urok burżuazji (Le Charme discret de la bourgeoisie, 1972, reż. Luis Buñuel) – minister spraw wewnętrznych.
• Skok w pustkę (Salto nel vuoto, 1980, reż. Marco Bellocchio) – Mauro Ponticelli, za który otrzymał nagrodę w Cannes.
• Dziwna sprawa (Une étrange affaire, 1981, reż. Pierre Granier-Deferre) – nagroda na Festiwalu w Berlinie za rolę.
• Nie zestarzejemy się razem (Nous ne vieillirons pas ensemble, 1972, reż. Maurice Pialat) – emocjonalny dramat o związkach.
• Święty motor (Holy Motors, 2012, reż. Leos Carax) – jedna z ostatnich znaczących ról.
  Piccoli wystąpił także w filmach Droga Mleczna (1969), Max i szmaciarze (1971), Wielkie żarcie (1973) oraz Habemus Papam (2011), pokazując swój unikalny talent i charyzmę.