Stanisław Szozda (ur. 25 września 1950 w Dobromierzu, zm. 23 września 2013 we Wrocławiu) – kolarz szosowy, sportowiec, zwycięzca Wyścigu Pokoju i Tour de Pologne, medalista olimpijski i mistrzostw świata.

Kariera sportowa

Dwukrotny srebrny medalista olimpijski w wyścigu drużynowym na 100 km, na IO w Monachium 1972 (z Ryszardem Szurkowskim, Edwardem Barcikiem i Lucjanem Lisem) i na IO w Montrealu 1976 (z Ryszardem Szurkowskim, Tadeuszem Mytnikiem i Mieczysławem Nowickim).

Dwukrotny mistrz świata amatorów w wyścigu drużynowym: w 1973 (z Ryszardem Szurkowskim, Tadeuszem Mytnikiem i Lucjanem Lisem) i w 1975 z Ryszardem Szurkowskim, Tadeuszem Mytnikiem i Mieczysławem Nowickim). Brązowy medalista w wyścigu drużynowym z 1971 {z Edwardem Barcikiem, Lucjanem Lisem i Janem Smyrakiem) i 1977 (z Czesławem Langiem, Tadeuszem Mytnikiem i Mieczysławem Nowickim).

Wicemistrz świata amatorów z 1973 w wyścigu indywidualnym (za Ryszardem Szurkowskim); 4. miejsce w 1974 (zw. Janusz Kowalski). Zwycięzca Wyścigu Pokoju w 1974, drugi w 1973 i 1976. Zwycięzca Wyścigu Dookoła Polski w 1971.

Mistrz Polski w wyścigu indywidualnym na szosie 1973, wicemistrz z 1971 i 1974. Mistrz Polski w wyścigu górskim (1975) i wicemistrz (1974). Mistrz Polski w wyścigu parami z 1974 (z Edwardem Barcikiem) i brązowy medalista (1975 także z Barcikiem). Dwukrotny drużynowy mistrz Polski: z 1971 i 1972 w barwach Legii Warszawa. Zwycięzca wielu wyścigów kolarskich w Europie i Afryce Północnej. Karierę zakończył mając 28 lat, w wyniku kontuzji odniesionej podczas upadku w Wyścigu Pokoju w 1978 r.

Życie prywatne

W dzieciństwie przeniósł się z rodzinnej miejscowości do Prudnika, gdzie uczęszczał do technikum i gdzie zaczął uprawiać kolarstwo. Pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu, w Alei Zasłużonych.

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2013, pośmiertnie
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Odznaka tytułu honorowego Zasłużony Mistrz Sportu
• Medal "Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe" – kilkukrotnie we wszystkich klasach