Tadeusz Kossak (ur. 1 stycznia 1857 w Paryżu, zm. 3 lipca 1935) – polski działacz społeczny, oficer zawodowy, major Wojsk Polskich.

Syn malarza Juliusza Kossaka. Urodził się w noc sylwestrową 1856/1857, brat bliźniak malarza Wojciecha Kossaka (1856-1942). Ojciec Zofii Kossak-Szczuckiej. W 1907 roku został aresztowany za przekonania i działalność polityczną przeciwko Imperium Rosyjskiemu. Podczas I wojny światowej, w 1917, służył w korpusie Józefa Dowbora-Muśnickiego. W 1922 wraz z żoną Anną z Kisielnickich przeprowadził się z Kresów Wschodnich do Górek Wielkich na Śląsku Cieszyńskim. W zakupionym dworze gościli u Kossaków: Jan Parandowski, Maria Dąbrowska, Jan Sztaudynger, Melchior Wańkowicz, Wojciech Kossak, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Magdalena Samozwaniec, Jadwiga Witkiewiczowa z mężem Stanisławem Ignacym Witkiewiczem. Tadeusz Kossak w 1925 wydał Wspomnienia wojenne (1918-1920) z wojny polsko-bolszewickiej, zaś w 1927 Jak to było w armii austriackiej. Zmarł w 1935, pochowany na cmentarzu w Górkach Wielkich.