Tadeusz Lehr-Spławiński (ur. 20 września 1891 w Krakowie, zm. 17 lutego 1965 tamże) – polski językoznawca, slawista, profesor UJ i rektor tej uczelni w latach 1938-1939 i 1945-1946.

Urodził się w Krakowie. Był synem inżyniera Edwarda Lehra i Marii ze Spławińskich. Uczęszczał do krakowskiego Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego, w latach 1909-1915 odbywał studia z językoznawstwa, historii literatury polskiej i filologii klasycznej na UJ. Kontynuował studia w Wiedniu. W latach 1915-1918 uczył języka polskiego w Zakopanem. W 1918 r. został docentem UJ. Prowadził Katedrę Filologii Słowiańskiej UJ (1945-1962). Od 1922 wykładał także na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1938 został Rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, (9 maja 1939 r. wybrany na lata akademickie 1939/1940-1940/1941). 6 listopada 1939 r. został aresztowany przez hitlerowców w ramach akcji "Sonderaktion Krakau". Zwolniony w lutym 1940 r., brał udział w tajnym nauczaniu. W 1945 po wyzwoleniu Krakowa ponownie objął funkcję Rektora UJ którą pełnił do 1946 r.

Zajmował się gramatyką historyczną języków słowiańskich, historią słowiańszczyzny i etnografią. Twierdził, że praojczyzną Słowian są ziemie w dorzeczu Odry i Wisły. Członek PAU, PAN, Instytutu Słowiańskiego w Pradze, Towarzystwa Naukowego we Lwowie. Doktor honoris causa uniwersytetów w Pradze i Sofii.

W 1951 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski