Tadeusz Rittner (pseud.: Tomasz Czaszka) (ur. 31 maja 1873 we Lwowie, zm. 19 kwietnia 1921 w Bad Gastein) – polski dramaturg, prozaik, krytyk teatralny, syn Edwarda Rittnera.

Pochodził z mieszkającej we Lwowie spolonizowanej rodziny austriackiej. Jego ojciec Edward był profesorem prawa kościelnego, rektorem Uniwersytetu Lwowskiego, członkiem Rady Szkolnej Krajowej, ministrem oświaty w Wiedniu.

Od jedenastego roku życia mieszkał w Wiedniu, tam też ukończył szkołę i studia prawnicze. Uważał się jednak za Polaka – po I wojnie światowej wybrał obywatelstwo polskie. Był autorem kilkunastu dramatów, a także powieści i nowel. Współpracował z wieloma czasopismami polskimi (m.in. krakowskim "Życiem") i austriackimi, pisząc felietony i krytyki teatralne. Tworzył w okresie Młodej Polski. Większość utworów literackich ogłaszał w wersji polskiej i niemieckiej.

Dzieła

Dramaty:

• Sąsiadka (1902)
• Maszyna (1903)
• W małym domku (1904)
• Czerwony bukiet (1905)
• Głupi Jakub (1910)
• Lato (1913)
• Człowiek z budki suflera (1914)
• Don Juan (1914)
• Wilki w nocy (1916)
• Ogród młodości (1920)
• Tragedia Eumenesa (1920)
• Wrogowie bogaczy (1921)

Powieści i nowele:

• Przebudzenie (1905)
• Nowele (1907)
• W obcem mieście (1912)
• Powrót (1915)
• Duchy w mieście (1921)
• Między nocą a brzaskiem (1921)
• Drzwi zamknięte (1922)
• Most (1923)

Filmografia

• 1921 – Za winy brata (scenariusz)