Tola Mankiewiczówna, właściwie Teodora Raabe z domu Oleksa (ur. 8 maja 1900 w Bronowie koło Łomży, zm. 27 października 1985 w Warszawie) – polska aktorka, piosenkarka oraz śpiewaczka operowa (sopran liryczny) i operetkowa. Jedna z najpopularniejszych aktorek i piosenkarek dwudziestolecia międzywojennego.

Była córką Józefa i Aleksandry. Początkowo studiowała grę na fortepianie w Konserwatorium Warszawskim, oraz pobierała prywatne lekcje śpiewu. Jako aktorka debiutowała w 1921 r. na deskach Opery Krakowskiej rolą w Hrabinie Stanisława Moniuszki. Do 1924 była związana z Operą Warszawską, po czym przez kolejne cztery lata pobierała studia wokalne w Mediolanie, po powrocie do Polski kontynuowała naukę śpiewu u Janiny Korolewicz-Waydowej oraz u Zofii Kryńskiej. W latach 1922–1931 była związana z Operą Warszawską, jako solistka śpiewając partie sopranowo–liryczne (Carmen, Goplana, Jaś i Małgosia, Hrabina, Faust).

Jednocześnie występowała także w operetkowym Teatrze Nowości, w popularnej sztuce Czar walca oraz w Operze Poznańskiej.

Po odejściu z opery, od 1931 karierę wokalną kontynuowała w czołowych warszawskich teatrzykach i rewiach dwudziestolecia międzywojennego takich jak: „Cyganeria", „Cyrulik Warszawski", „Czarny Kot", „Hollywood", „Morskie Oko", „Stara Banda", „Rex", „Wielka Operetka", „Wielka Rewia".

Nagrywała płyty dla takich wytwórni jak: Columbia, Syrena i Esta. W czasie wojny nagrania te zaginęły i Mankiewiczówna nigdy ich nie odzyskała.

Tworzyła wraz z Aleksandrem Żabczyńskim niezwykle popularną w dwudziestoleciu międzywojennym parę sceniczną, wystąpiła w czołowych przedwojennych filmowych produkcjach muzycznych: 10% dla mnie (1933), Pani minister tańczy (1937), Co mój mąż robi w nocy (1934), Manewry miłosne (1935).

Z sukcesem koncertowała tuż przed wojną w Niemczech w Berlinie i Hamburgu.

Po wybuchu II wojny światowej, trafiła do Białegostoku gdzie najpierw występowała jako śpiewaczka estradowa, a aktorka tamtejszego Teatru Polskiego, do Warszawy, wróciła w 1942. Podczas okupacji w latach 1941–1944 pracowała i występowała w warszawskich kawiarniach: U aktorek, U znachora, Mon Cafe, Albatros, Ziemiańska.

Po zakończeniu wojny występowała w pierwszym powojennym kabarecie „Kukułka", a także dużo koncertowała i dawała wiele recitali. Współpracowała też ze stołecznymi teatrami i Operetką Warszawską, ale nigdy już nie odzyskała przedwojennej popularności. W latach 1951–1955 była aktorką Teatru Nowego. Często występowała na balach sylwestrowych w klubie sportowym Huragan w Wołominie, gdzie mieszkała jej siostra.

Życie prywatne

Jej mężem od 1935 roku był Tadeusz Raabe, adwokat. Po jego śmierci w 1975 roku, Mankiewiczówna zakończyła karierę sceniczną i pracowała jako urzędniczka. W roku 1978 w imieniu męża ofiarowała m.in. kolekcję holenderskich fajansów z Delft Muzeum na Wawelu.

Spoczywa wraz z mężem na warszawskim Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym (W/3/24).

Najpopularniejsze przeboje

• Jesienne róże
• Odrobinę szczęścia w miłości (sł. Emanuel Szlechter)
• Już nie mogę dłużej kryć (sł. Jerzy Jurandot, muz. Henryk Wars, z filmu Pani minister tańczy, 1937 wykonanie z Aleksandrem Żabczyńskim)
• Reformy pani minister (sł. Jerzy Jurandot, muz. Henryk Wars, z filmu Pani minister tańczy, 1937)
• Tak cudnie mi (sł. Jerzy Jurandot, muz. Henryk Wars, z filmu Pani minister tańczy, 1937, wykonanie z Aleksandrem Żabczyńskim)

Spektakle teatralne (wybór)

• 1931 – Czar walca, Teatr Nowości
• 1931 – Orfeusz w piekle, Teatr Nowości
• 1932 – Listek figowy, „Morskie Oko"
• 1932 – Przebój Warszawy, „Morskie Oko"
• 1933 – Boccaccio, „Morskie Oko"
• 1933 – Bal w Savoy`u, „Wielka Operetka"
• 1933 – Pod białym koniem, „Wielka Operetka"
• 1933 – Tańce, hulanki swawole, „Wielka Rewia"
• 1934 – Dawne, dobre czasy, „Wielka Operetka"
• 1935 – Wesoła jesień
• 1935 – Gwiazdy areny, „Wielka Rewia"
• 1936 – Całus i nic więcej, „Wielka Rewia"
• 1937 – Podróż poślubna, „Wielka Rewia"

Filmografia

• 1937 – Pani minister tańczy jako Zuzanna, minister Ochrony Moralności Publicznej oraz jej siostra piosenkarka Lola
• 1935 – Manewry miłosne jako baronowa Kolmar
• 1934 – Śluby ułańskie jako Krzysia, siostrzenica Pleszczyńskiego
• 1934 – Parada rezerwistów jako dyrygentka
• 1934 – Co mój mąż robi w nocy? jako Kazia Fafułówna
• 1933 – 10% dla mnie jako Zosia Grzybkówna