Friedrich Georg Wilhelm Struve (ros. Василий Яковлевич Струве, Wasilij Jakowlewicz Struwe) (ur. 15 kwietnia 1793 w Altonie, zm. 11 listopada/23 listopada 1864) – rosyjski astronom pochodzący z rodziny Niemców bałtyckich.

W 1808 roku rozpoczął studia filologiczne w Dorpacie (obecnie Uniwersytet w Tartu). Od 1816 prowadził triangulację w Liwonii. W latach 1813-1839 był profesorem na tym uniwersytecie oraz dyrektorem uniwersyteckiego Obserwatorium w Tartu (1817). Po rozstaniu z uniwersytetem był twórcą i pierwszym dyrektorem Obserwatorium w Pułkowie koło Petersburga (1839-1862). W latach (1822-1828) uczestniczył przy pomiarach stopnia południka ziemskiego.

W 1824 po zmontowaniu w Dorpacie dużego refraktora o średnicy 24 cm (w tamtych czasach jeden z najlepszych zbudowanych teleskopów), rozpoczął obserwację gwiazd. W swoim przeglądzie objął 120 tys. obiektów i zmierzył 3112 gwiazd podwójnych, z czego ok. 75% było wcześniej nieznanych.

W 1826 roku został uhonorowany Złotym Medalem Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego.

Czynny w dziedzinie astronomii gwiazd stałych, wydał w 1827 spis 3112 nowych gwiazd podwójnych (Catalogus novus stellarum duplicium).

Odkrył 2343 gwiazdy. W 1837 roku ukazała się następna praca: Mikrometryczne pomiary gwiazd podwójnych (łac. Stellarum Duplicum Mensurae Micrometricae), zawierająca rezultaty 13-letnich obserwacji położeń gwiazd w 2640 parach. Jest ona obecnie jednym z klasycznych katalogów astronomii gwiazd podwójnych.

W 1835 na prośbę rosyjskiego cesarza Mikołaja I wyjechał do Pułkowa, by nadzorować tam budowę obserwatorium. W nim dokonał w 1838 jednego z pierwszych pomiarów paralaksy Wegi, a w 1839 roku został dyrektorem tegoż obserwatorium.

Pozostawił wiele prac z obserwacji Słońca i położeń gwiazd oraz wyprowadzenia ich stałych astronomicznych.

Astronomami byli też inni członkowie rodziny Struve: jego syn Otto Wilhelm von Struve, wnuk Hermann von Struve oraz prawnuk Otto Struve.