Władysław Henryk Franciszek Abraham (ur. 10 października 1860 w Samborze, zm. 15 października 1941 we Lwowie) – polski prawnik i uczony.

Życiorys

Był synem Cyryla i Antonii z Pawulskich. Studiował na wydziałach prawa i filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmował się historią prawa kanonicznego i polskiego oraz historią Kościoła, specjalizował się w kanonistyce na uniwersytecie w Berlinie, habilitował na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1886 r. został docentem i objął katedrę prawa kościelnego na Uniwersytecie Lwowskim, którego był rektorem od 1900 r. (lub w latach 1899-1900). W 1888 r. został profesorem prawa kościelnego. Był także członkiem Polskiej Akademii Umiejętności (od 1893 r.), Towarzystwa Naukowego Warszawskiego oraz Towarzystwa Naukowego we Lwowie, Poznaniu i Wilnie. Zorganizował badania w archiwum watykańskim nad źródłami związanymi z Polską. Brał udział w komisji ministerialnej przygotowującej projekt konkordatu między Rzecząpospolitą Polską i Stolicą Apostolską, współtworzył polskie prawo małżeńskie.

16 stycznia 1931 r. Uniwersytet Poznański przyznał mu tytuł doktora honoris causa.

W czerwcu 1889 r. ożenił się ze Stanisławą Reiss. Ich synem był generał Roman Abraham, dowódca Wielkopolskiej Brygady Kawalerii w kampanii wrześniowej.

Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Twórczość

• Początki prawa patronatu w Polsce, 1889;
• Organizacja Kościoła w Polsce do poł. w. XII, 1890;
• Stanowisko kuryi papieskiej wobec koronacyi Łokietka, 1900;
• Powstanie organizacyi kościoła łacińskiego na Rusi. Tom 1, 1904;
• Jakub arbp halicki, 1908;
• Założenie biskupstwa łacińskiego w Kamieńcu Podolskim, 1912;
• Forma zawarcia zaręczyn i małżeństwa w najnowszym ustawodawstwie kościelnym, 1913;
• Dziewosłęb. Studyum z dziejów pierwotnego prawa małżeńskiego w Polsce, 1922;
• Zawarcie małżeństwa w pierwotnym prawie polskim, 1925.

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski;
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski;
• Krzyż Komandorski Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego (Watykan).