Władysław Ekielski (ur. 17 lutego 1855 w Krakowie, zm. 23 czerwca 1927 tamże) – krakowski architekt, przedstawiciel eklektyzmu i modernizmu.

Był synem Eustachego, wywodzącego się z mieszczańskiej rodziny krakowskiej notariusza, i Elżbiety z Sieradzkich. Ukończył Gimnazjum św. Anny. W latach 1872-1876 studiował w Instytucie Technicznym w Krakowie, a w latach 1876-1880 na Wydziale Budownictwa Politechniki w Wiedniu. Po ukończeniu nauki pracował u profesora Heinricha von Ferstela. W 1882 wrócił do Krakowa i znalazł zatrudnienie w biurze projektowo-budowlanym Tadeusza Stryjeńskiego; początkowo jako pracownik, później jako jego wspólnik. Wraz ze Stryjeńskim wykonał szereg projektów konkursowych, z których realizacji doczekały się m. in. neorenesansowy gmach Schroniska Fundacji im. Aleksandra Lubomirskiego przy ulicy Rakowickiej (obecnie główny gmach Uniwersytetu Ekonomicznego), mieszczący się przy placu Dworcowym Pałac Wołodkowiczów oraz Pałac Pusłowskich. W 1886 uzyskał uprawnienia budowlane oraz rozpoczął działalność dydaktyczną jako wykładowca w Miejskiej Szkole Przemysłu Artystycznego. Prowadził również zajęcia z rysunku w Wyższej Szkole Przemysłowej.

Stworzył projekt domu przy ulicy Piłsudskiego 14. Projektował kamienice: przy ulicy Karmelickiej 42, Studenckiej 14, Szpitalnej 4, Grodzkiej 26 i dom własny przy ulicy Piłsudskiego 40 zwany domem o dwóch frontonach. Jego autorstwa jest również wzniesiona w roku 1903 willa Julia.

Prowadził prace architektoniczne przy budowie pomnika Adama Mickiewicza na krakowskim Rynku. Dokończył budowę Nowej Synagogi w Tarnowie. W trakcie prowadzonych od 1895 prac renowacyjnych przy prezbiterium i nawie krzyżowej kościoła oo. Franciszkanów w Krakowie dokonał odkryć pierwotnego planu budowli. Wykonanie polichromii wnętrza świątyni zaproponował Stanisławowi Wyspiańskiemu.

W 1900 współtworzył czasopismo „Architekt”, którego potem był długoletnim redaktorem. W latach 1904–1906 wraz z Wyspiańskim opracował projekt zagospodarowania Wzgórza Wawelskiego, znany jako Akropolis. W 1902 wraz z Antonim Tuchem założył zakład witraży.

Po 1918 był wykładowcą na Wydziale Architektury krakowskiej ASP.

W 1896 zawarł małżeństwo z Zofią Stiasny. Mieli trzech synów i dwie córki.