Cmentarz Wojenny w Stargardzie Szczecińskim przy ul. Reymonta założony został w 1914 roku, obecnie spoczywa na nim 5004 jeńców polskich, rosyjskich, sowieckich, francuskich, jugosłowiańskich, włoskich, marokańskich, angielskich, belgijskich, serbskich, rumuńskich i portugalskich.

Cmentarz została stworzony jako miejsce pochówku żołnierzy rosyjskich w 1914 roku. W okresie I wojny światowej pochowano tu 95 jeńców: Rosjan, Serbów, Rumunów i Portugalczyków.

Z tego okresu pochodzą trzy pomniki ku czci Rosjan: prawosławnych, wyznawców islamu i żydów.

W czasie II wojny światowej miejsce spoczynku znaleźli tam jeńcy Stalagu w Stargardzie i Oflagu w Dobiegniewie. Według niepełnych danych w czasie wojny złożono tam ciała 369 jeńców, w tym:

• sowieckich - 132
• francuskich - 68
• polskich - 56
• jugosłowiańskich - 55
• włoskich - 22
• belgijskich - 15
• marokańskich - 13
• angielskich - 7
• holenderskich - 1

W roku 1950 cześć zwłok Anglików, Francuzów i Włochów została ekshumowana przez rodziny. W 1952 roku cmentarz powiększono do obecnej powierzchni - 1,27 ha. W latach pięćdziesiątych XX wieku z pojedynczych mogił w okolicach Stargardu, Pyrzyc i Choszczna przeniesiono 70 ciał. Podczas przenoszenia mauzoleum żołnierzy sowieckich z pl. Wolności w Stargardzie w roku 1996 ekshumowano ciało jedynego żołnierza, który był tam pochowany (mimo że przy mauzoleum było 36 grobów).

Na otaczającym cmentarz ogrodzeniu zamontowano 30 metalowych tablic z nazwiskami spoczywających tu żołnierzy.