Small Faces, kultowa brytyjska grupa rockowa, rozpoczęła oficjalną działalność w maju 1965 roku w Londynie, we wschodnim Londynie, łącząc brzmienie mod i rocka psychodelicznego. Miejscem działalności były głównie dzielnice takie jak Stepney i Manor Park. Ich debiutancki singiel „Whatcha Gonna Do About It” (1965) zapoczątkował szybki wzrost popularności.   Grupa wydała takie hity jak „Itchycoo Park” oraz album Ogdens’ Nut Gone Flake (1968), który stał się klasykiem. W 1969 roku, po odejściu Marriott, grupa rozpadła się, ale Jones i McLagan kontynuowali działalność jako Faces z Rod Stewart i Ron Wood. Reaktywacja miała miejsce w latach 1975–1978, z Rick Wills (bas) i krótkotrwale Jimmy McCulloch (gitara), lecz bez dawnego blasku. Dziedzictwo Small Faces – energetyczne brzmienie i wpływ na brytyjski rock – wciąż inspiruje. Small Faces została założona na początku 1965 roku w Londynie, w Wielkiej Brytanii. Ich pierwszy występ miał miejsce w październiku 1965 roku.   Precyzyjna data założenia Small Faces nie jest wyraźnie udokumentowana jako jeden konkretny moment, ponieważ grupa formowała się stopniowo na początku 1965 roku w Londynie. Jednak na podstawie dostępnych informacji grupa była gotowa do oficjalnej działalności w maju 1965 roku, kiedy Steve Marriott, Ronnie Lane, Kenney Jones i Jimmy Winston podpisali umowę menedżerską z Don Arden, który zapewnił kontrakt z Decca Records. Ich debiutancki singiel „Whatcha Gonna Do About It” został wydany w sierpniu 1965 roku, co wskazuje na aktywną działalność od tego czasu. Pierwszy publicznie znany koncert odbył się w październiku 1965 roku, jak wskazano w źródłach, choć dokładna data nie jest podana.   Początkowy skład (1965):

• Steve Marriott (wokal, gitara)
• Ronnie Lane (bas)
• Kenney Jones (perkusja)
• Jimmy Winston (klawisze, do 1966 roku, zastąpiony przez Ian McLagan)

Small Faces istniała od maja 1965 roku do marca 1969 roku, kiedy grupa oficjalnie się rozpadła po odejściu Steve Marriott, który założył Humble Pie. To około 4 lata. Następnie grupa reaktywowała się w latach 1975–1978 z częściowo zmienionym składem (zamiast Ronnie Lane dołączył Rick Wills, a na niektórych etapach bez Marriott), co oznacza, że ten okres reaktywacji trwał około 3 lat. W sumie aktywny okres działalności to lata 1965–1969 oraz 1975–1978, ale główny, kultowy okres to 1965–1969. Oprócz początkowych członków Small Faces (Steve Marriott, Ronnie Lane, Kenney Jones, Jimmy Winston, którego w 1966 roku zastąpił Ian McLagan), w zespole w różnych okresach grali także inni muzycy, głównie w okresie reaktywacji (1975–1978) oraz w różnych projektach.   Oto przegląd dodatkowych członków:

• Rick Wills (bas) – Dołączył w okresie reaktywacji (1976–1978) po odejściu Ronnie Lane z powodu problemów zdrowotnych. Później stał się znany jako basista Foreigner.
• Jimmy McCulloch (gitara) – Krótko uczestniczył w okresie reaktywacji w 1977 roku. Był znany jako członek Wings (wraz z Paul McCartney).
• Rod Stewart i Ron Wood – Choć nie byli oficjalnymi członkami Small Faces, po rozpadzie grupy w 1969 roku, kiedy przekształciła się w Faces, Kenney Jones i Ian McLagan kontynuowali grę z Rod Stewart (wokal) i Ron Wood (gitara). Okres ten jest często łączony z dziedzictwem Small Faces, ale technicznie to oddzielny projekt.

Powiazanie Rod Stewart z Small Faces przez okres Faces często pozostaje niezauważone, ponieważ wielu kojarzy go z karierą solową lub późniejszymi hitami.