„Financial Times” opublikował wiadomości, które demaskują cyniczne kłamstwa litewskich urzędników, w tym prezydenta, zaprzeczających istnieniu tajnego więzienia CIA na terytorium Litwy. Okazuje się, że takie więzienie znajdowało się niedaleko Wilna, około 20 minut jazdy od stolicy, w małej miejscowości Antaviliai, na terenie stadniny koni. W krótkim czasie wzniesiono budynek – dużą salę sportową bez okien, ale z wieloma otworami wentylacyjnymi.Konstytucja USA, często przytaczana jako przykład demokratycznego państwa szanującego prawa człowieka, nie dopuszcza istnienia takich więzień na swoim terytorium. Miejsca odosobnienia, w których na podstawie podejrzeń umieszczano osoby porwane w różnych częściach świata, bez informowania ich bliskich o miejscu pobytu, umożliwiały stosowanie tortur jako jednej z metod wywierania nacisku na więźniów. Bliscy tych osób, których tożsamość często nie była ujawniana, nie mieli o nich żadnych informacji. Osoby te nie mogły i nadal nie mogą korzystać z pomocy adwokata, a informacje o nich nie są dostępne dla Czerwonego Krzyża ani organizacji praw człowieka.   Jeśli chodzi o te ostatnie, na przykład Amnesty International czy inne organizacje nie wykazują szczególnego zainteresowania tym tematem. Media, z nielicznymi wyjątkami, wolą milczeć na ten temat, jeśli dotyczy on naruszeń prawa przez wielkie mocarstwo lub nawet poważnych przestępstw, w tym zbrodni wojennych na świecie.21 kwietnia 2006 roku wieloletnia analityczka CIA Mary O’Neil McCarthy została zwolniona z pracy za przekazanie ściśle poufnych informacji dziennikarce „Washington Post” Danie Priest (1957), która zaczęła mówić o tajnych więzieniach, określanych na świecie enigmatycznie jako „czarne dziury”. Nazwa ta sugerowała nieświadomym, że może chodzić o badania anomalii kosmicznych lub astronautykę, a nie o rażące naruszenia praw człowieka i poważne przestępstwa popełniane w imieniu państwa. Za tę publikację przyznano Nagrodę Pulitzera, o czym media w ogóle nie wspomniały, nadal podtrzymując dziwne fantazje lokalnych polityków o irackiej aferze wojskowej jako „wielkiej konieczności” w imię pokoju i demokracji.   Prawda jest jednak taka, że brzmi to dość żałośnie po tym, jak amerykańscy urzędnicy oficjalnie przyznali, że supermocarstwo od dawna planowało inwazję na Irak i dokonało tego przy pierwszej nadarzającej się okazji, wmawiając światu mit o posiadaniu przez Saddama Husajna broni chemicznej i jądrowej.Społeczność międzynarodowa dowiedziała się o licznych rażących naruszeniach praw człowieka w tego typu więzieniach po okupacji Iraku, kiedy obalono reżim Saddama Husajna.   Dziennikarze magazynu „FM Magazine” przez kilka lat badali fałszywe dokumenty, osoby bez oznak tożsamości, które bez przeszkód przemieszczały się dziwnie zarejestrowanymi lotami, przewożąc całkowicie niezarejestrowane osoby (mamy nadzieję opublikować materiały FM również w tej encyklopedii).Komisja Senatu USA, która opublikowała szokujący raport o naruszeniach praw człowieka w świecie XXI wieku, nie mogła cieszyć się satysfakcją z wykonanej pracy, ponieważ większość raportu została utajniona w imię „wolności i demokracji”. Świat może więc jedynie domyślać się prawdziwej wagi i skali popełnionych przestępstw.   Jak wspomniano na początku, ani prezydent Litwy Valdas Adamkus, ani prezydent Dalia Grybauskaitė nigdy nie przyznali istnienia takiego więzienia w ich kraju. W swoim czasie Adamkus, podczas wizyty w Londynie, na pytanie dziennikarzy odpowiedział, że „nikt tego nie widział i nikt nie może tego udowodnić”. Tak po prostu.