Erazm Kuźma (ur. 3 kwietnia 1926 w Wągrowcu, zm. 21 marca 2014 w Szczecinie) – polski eseista i krytyk literacki.

Ukończył filologię polską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Od 1951 roku związany ze Szczecinem. W 1974 r. uzyskał stopień doktora za rozprawę o ekspresjonizmie. W 1980 r. został doktorem habilitowanym. W latach 1960-1966 był wykładowcą Studium Pedagogicznego. Od 1968 r. wykładał na WSP w Szczecinie. Później był wykładowcą na Uniwersytecie Szczecińskim.

Twórczość wybrana

• Z problemów świadomości literackiej i artystycznej ekspresjonizmu w Polsce (1976)
• Mit Orientu i kultury Zachodu w literaturze XIX i XX wieku (1980)
• Między konstrukcją a destrukcją. Szkice z historii i teorii literatury, 1994