We wrześniu 1939 r. na północno-wschodnich rubieżach Warszawy rozlokowana została 20 Dywizja Piechoty, która wcześniej uczestniczyła m.in. w walkach o Mławę. Fort Lewinów, nazywany także Fort Ząbki, obsadzili żołnierze z 80 Pułku Piechoty (Strzelców Nowogródzkich). Bronili na tym odcinku dostępu do stolicy do czasu jej poddania przez generała Juliusza Rommla. Wzięci do niewoli żołnierze trafili do stalagów i oflagów. Ciała poległych zebrano z pola walki i pochowano na cmentarzu parafialnym w Ząbkach.

W kwaterze poległych we wrześniu 1939 r. na cmentarzu ząbkowskim znajduje się 81 grobów. Spoczywa w nich 75 żołnierzy i sześć osób cywilnych, z których 37 osób zidentyfikowano. Mogiły tworzące cztery rzędy znajdują się od strony bocznego wejścia na cmentarz od strony ulicy Piłsudskiego, na lewo od jego głównej alejki. Obecnie na grobach znajdują się krzyże wykonane z lastryko, na których umieszczono tabliczki z nazwiskami i stopniami lub napisami: „Nieznany żołnierz” i „Nieznany kapral”.

W 2012 r. odbył się w kwaterze pierwszy w jej historii apel poległych.