Pałac Sapiehów w Różanie – ruina pałacu znajdująca się w Różanie, dawna siedziba rodu Sapiehów.

Historia

Pierwotna rezydencja dla hetmana Lwa Sapiehy powstała w tym miejscu w początkach XVII wieku i w niej gościł królewicza Władysława Wazę idącego w 1617 roku z armią na Moskwę. Kazimierz Lew Sapieha podejmował tu ponownie Władysława IV już jako króla Polski. Od 1655 roku, podczas wojny polsko-moskiewskiej w Różanie przez kilka lat przechowywano trumnę z relikwiami św. Kazimierza, dlatego przypuszczać można, że było to wówczas miejsce uważane za bezpieczne co sugeruje istnienie w tym miejscu jakichś fortyfikacji. Rezydencja została zniszczona podczas wojny domowej szlachty z Sapiehami w 1698 roku.

Nowy pałac kazał zbudować kanclerz litewski książę Aleksander Sapieha w latach 1784-1788 według projektu Johanna Samuela Beckera, który zaproponował budynek w stylu klasycyzującego baroku (tzw. Styl Stanisława Augusta). W 1784 roku kanclerz gościł w pałacu króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Aleksander Sapieha przeznaczył jedno ze skrzydeł swej rezydencji na teatr, założył też w Różanie i innych swych dobrach kilka fabryk włókienniczych.

W 1831 roku Rosjanie za udział w Powstaniu listopadowym skonfiskowały Eustachemu Sapiesze dobra różańskie i dereczyńskie, a następnie przerobiły pałac na fabrykę włókienniczą.

Pałac został spalony w 1914 roku podczas I wojny światowej po czym po 1930 roku rozpoczęto jego długą odbudowę, którą przerwało ponowne spalenie go w czasie II wojny światowej w 1944 roku.